Waarom vreemdgaan niet het einde van een relatie hoeft te betekenen
Voor velen betekent vreemdgaan het einde van een relatie. Dat was Annelies eerste gedachte nadat haar vriend haar bedroog. Voor haar was het aanleiding om na te denken over de manier waarop wij relaties ervaren. Of er nu sprake is van overspel met een goede vriendin of als je vent stiekem naar de hoeren is geweest, er is altijd een oplossing.
Als het je uit het niets overkomt
Ik neem een slok van mijn drankje, het publiek danst om me heen, ik ben nerveus. Mijn vriendin kijkt me aan en ik roep in haar oor: 'Hij zoent met iemand anders, ik kan het niet bewijzen, maar ik weet het. Hij speelt vals.
De jongen die ik in de disco zag is mijn vriendje. Tenminste een foto van hem. Omdat hij een paar duizend mijl verderop zit. Maar op dat moment raadde ik zijn ontrouw en tot op de dag van vandaag is het voor mij een raadsel hoe ik dat tot op dat moment heb kunnen raden. De trieste zekerheid treft me een paar dagen later.
Het volgende moment weet ik dat alles plots anders zal zijn. Ik voel geen woede, zelfs niet een beetje, alleen verdriet, omdat het logische gevolg het einde van de relatie is, is het niet?
Kan verraad een nieuw begin zijn?
Ik zou mezelf niet zijn als ik niet aan alle mogelijkheden had gedacht. Achteraf gezien voel ik me een beetje als de Vikingjongen die altijd met zijn vinger onder zijn neus wrijft en dan een geweldig idee heeft.
Is er nu niet een kans om onze relatie radicaal te vernieuwen? Is dat niet wat ik altijd gewild heb, vrij leven als hippies, zonder alle conventionele regels van een 'typische' relatie?
Ja, ik weet het! Of niet?
Het idee dat iemands vriend plezier heeft met andere vrouwen is vreemd, maar de wetenschap dat ik hetzelfde zou kunnen doen, heeft weer een zekere charme. Ik denk erover na, ik vertel het mijn vrienden en ze behandelen me alsof ik gek ben: 'Hoe kun je? Waar is je trots? Waarom verbreek je het contact niet? Een bedrieger is altijd een bedrieger'. Welkom bij de waanzin van relatie discussies.
Loyaliteit is ook maar een constructie
Ik ben mij ervan bewust dat de meningen over dit onderwerp verdeeld zijn en dat u waarschijnlijk het verwijt zult horen dat het aan onze generatie van overvloed, overvloed aan mogelijkheden, seksmanie en de alomtegenwoordige presentatie van seks ligt dat wij zelfs met "onaantastbare" trouw geen vrede meer kunnen hebben. Misschien wel. Maar het feit is dat trouw een verzonnen model is dat we leven zonder er veel vragen bij te stellen.
Valsspelen. Gewoon seks. De allure van het nieuwe. Vaak in verband met alcohol of een uitzonderlijke situatie: vakantie, ruzie, onvervulde seksuele dromen. Persoonlijk kan ik begrijpen waarom mensen van het monogame pad afdwalen. Soms zijn de omstandigheden te verleidelijk. Ik ben bekend met de uitspraak: "Dus als iemand vreemdgaat, moet er wel iets mis zijn met de relatie! Tegenvraag: in welke relatie is alles OK? Iedereen stelt zijn prioriteiten anders.
Trouw is zeker een goede regel, maar ik vraag me al jaren af of deze term niet officieel moet worden herzien.... Het is niet nodig om drie partners te hebben, maar monogamie is een dogma dat, in mijn ogen, steeds minder in overeenstemming is met onze natuur. Even een korte vermelding: Dit is geen preek om vals te spelen, maar een uitnodiging om na te denken en niet onmiddellijk op te geven als iemand "uitglijdt".
Een relatie is veel meer dan seks. Iemand vinden met wie je kunt opschieten, die in je geïnteresseerd is en je steunt. Dit is meer waard dan een one-night stand. Tegenwoordig kan iedereen gemakkelijk seks hebben, maar het nastreven van een emotionele relatie, het doorstaan van het goede en het slechte, de moeite nemen om achter de façade te kijken, is iets wat weinigen tegenwoordig doen. In het tijdperk van Tinder, moeten we de verleiding altijd weerstaan. Dus waarom een fantastische relatie opgeven alleen omdat de een de ander wilde zoenen?
Relaties zijn nooit gemakkelijk
Natuurlijk, het is helemaal niet zo gemakkelijk. Nee, het is zelfs zeer, mega, onbeschrijflijk ingewikkeld. Want ontrouw, zelfs van zuiver lichamelijke aard, houdt altijd het risico in van verliefdheid, gekwetst worden en - niet te vergeten - het overbrengen van seksueel overdraagbare ziekten. Het kan gebeuren, maar het mag niet gebeuren.
Wat mij stoort is de permanente veroordeling en rechtvaardiging wanneer men niet volgens het conventionele relatiemodel leeft. Mijn oma zou zich ongetwijfeld in haar graf omdraaien als ik tegen haar zou zeggen: "Oma, ik heb een vriendje, maar wat vindt u ervan dat ik zomaar seks heb met anderen? Is deze gedachte ooit bij je opgekomen opa?". Het zou een schandaal zijn, ik zou eerst mijn doopspreuk moeten opzeggen en een paar psalmen om deze gedachte weer te neutraliseren.